ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟ...
ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΕΞΕΤΑΣΗ: Η ΑΙΡΕΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΑΡΑΦΥΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ! Η ΕΤΕΡΟΔΟΞΙΑ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΘΕΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΩΣ ΤΕΤΟΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ! ΑΙΡΕΣΕΙΣ = ΕΠΙΛΟΓΗ= ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ...
Αγαπητοί,
Έχοντας κατά νου τον λόγο του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου "Το απρόσληπτον και αθεράπευτον"νιώθω την ανάγκη να καταθέσω στην αγάπη σας λίγες σκέψεις εν σχέση με την λογική του "Προλογικού" σημειώματος του περιοδικού ΣΥΝΑΞΗ. Συνοψίζοντας θα έλεγα πως για τα θεολογούμενα θέματα, αυτά δηλαδή που πάντοτε προκύπτουν ως νέες ασθένειες στο σώμα των πιστών της Εκκλησίας μας, δεν θα πρέπει-κατά την γνώμη των αδελφών μας - βιαστικά να τοποθετούμαστε χαρακτηρίζοντας τα πάντα ως αίρεση με την ΣΚΟΤΕΙΝΗ έννοια του Όρου!
Πρώτον γιατί - όπως υποστηρίζουν - " Έχει καθιερωθεί να ορίζουμε την «αίρεση» ως επιλογή αφού η λέξη παράγεται από το ρήμα «αιρούμαι», που σημαίνει εκλέγω, προτιμώ. Αίρεση λοιπόν, λέμε, είναι η επιλογή του μέρους κι όχι η αποδοχή του όλου, είναι δηλαδή η εγκόλπωση θραυσμάτων της αλήθειας αντί σύνολης της αλήθειας"[1].
Δεύτερον γιατί υπάρχει η φωτισμένη πλευρά της αίρεσης που είναι τελικά μία φύση κατάσταση και όχι παραφύση! Όπως γράφουν: "O ορισμός αυτός, ωστόσο, ενώ πράγματι φωτίζει τη φύση της αίρεσης, πολύ συχνά υφαρπάζεται από τον επιθετικό παπαγαλισμό ο οποίος θάλλει προνομιακά στους θρησκευτικούς χώρους. Πρόκειται για τον παπαγαλισμό εμβληματικών φράσεων, τις οποίες όμως ο παπαγάλος τις εφαρμόζει σαρωτικά και αδιάκριτα. Είναι γιγαντωμένο – λέγουν - στις μέρες μας το φαινόμενο, οι παπαγάλοι να εξαπολύουν τον χαρακτηρισμό «αίρεση» και «αιρετικός» εναντίον απόψεων και κατά προσώπων, με αδιανόητη ευκολία, σαν η κατάδειξη πλήθους αιρετικών ολόγυρα να προξενεί ανείπωτη ηδονή στον χαρακτηρίζοντα!''
Τρίτος λόγος που δεν θα πρέπει -κατά την κυρίαρχη γνώμη τους- να βιάζεται κανείς ως προς τις ετικέτες που θέτει με αδιανόητη ευκολία στα μέτωπα των άλλων είναι ότι στα πράγματα της Εκκλησίας ισχύουν τρις νόμοι: της περίσκεψης, του σεβασμού της εκκλησιαστικής ιστορίας και της βαρύτητας! Όπως λέγουν: "Το θέμα λοιπόν είναι όχι απλώς να επαναλαμβάνεται η φράση ότι η αίρεση συνιστά επιλογή αλλά να υπάρχει περίσκεψη για το ποιες επιλογές συνιστούν αίρεση! Η ιστορική πορεία και η παράδοση της Εκκλησίας δείχνουν ότι κάθε διαφοροποίηση δεν είναι αυτομάτως αίρεση! Υπάρχουν διαφοροποιήσεις οι οποίες συνιστούν θεμιτή ποικιλία που δεν σπάζει την ενότητα. Η πίστη, λ.χ., στον Τριαδικό Θεό δεν μπορεί να έχει την ίδια βαρύτητα με κάθε τοπικό εκκλησιαστικό έθιμο και με κάθε θεολογούμενο. Μα ούτε και μια ιδεολογική προσυπογραφή των δογμάτων εξασφαλίζει ορθοδοξία σε όποιον περιφρονεί το ήθος της διάκρισης και της έμπρακτης αγάπης - του ευαγγελικού και εσχατότερου κριτηρίου!"
Συμπερασματικά,
α) Τα "εκκλησιαστικά έθιμα" ΚΑΙ τα "θεολογούμενα" ΠΡΑΓΜΑΤΑ "συνιστούν ποικιλία" ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΑΥΤΑ "δεν σπάζει η ενότητα"
β) ΕΣΧΑΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ "το ήθος της διάκρισης και της έμπρακτης αγάπης"
γ) Η ΠΙΣΤΗ "λ.χ. στον Τριαδικό Θεό" ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΕΤΕΡΟΔΟΞΕΣ "ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ" ΔΙΟΤΙ "ΕΤΕΡΟΔΟΞΙΑ" ΣΗΜΑΙΝΕΙ: "διαφοροποιήσεις οι οποίες συνιστούν θεμιτή ποικιλία που δεν σπάζει την ενότητα"
δ) ΘΕΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟ ΘΕΜΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ - ΕΠΙΛΟΓΗ ΖΩΗΣ αλλά να υπάρχει περίσκεψη για το ποιες επιλογές συνιστούν αίρεση
ε) Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΘΕΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟ, ΟΙ "ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΙ" ΔΕΝ ΕΣΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ "ΠΑΠΑ-ΓΑΛΛΟΙ", ΖΗΤΩ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ....
Μετά τιμής και φόβου
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης, Εκπαιδευτικός
