Μωυσής μοναχός εκ Πρεβέζης
Οι ‘’σωτήρες μας’’ (πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες) δεν ξέρουν ότι ο ενταφιασμός μας δεν συνεπάγεται και τον θάνατό μας.
Είμαστε από εκείνη την γενιά που δεν πεθαίνει όταν ενταφιάζεται!
Σήμερα παραγράφηκαν τρεις λέξεις από το λεξιλόγιο των Δεσποτάδων και των Ιερέων των Δεσποτάδων πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Και αυτές οι λέξεις είναι τόσο σημαντικές να ακουστούν και να αναλυθούν από αυτούς που έχουν χρέος να το κάνουν και να δώσουν και τη ζωή τους για το ποίμνιο. Άλλωστε γι΄αυτό φόρεσαν τα ράσα. Αλλά τελικά βλέπουμε ότι αντί για το Χριστό αγάπησαν το χρυσό. Αντί για τη θυσία προτίμησαν την καλοπέραση.
Οι λέξεις αυτές είναι: ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΑΙΡΕΣΗ, ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ. Δεν τις ακούμε από το στόμα των οικουμενιστών. Τυχαία;
Αλίμονό σας Δεσποτάδες, ηγούμενοι και παπάδες γιατί και εσείς δεν μπαίνετε στην Βασιλεία Του και όσους σας ακολουθούν τους παίρνετε μαζί σας εκεί που επιλέξατε. Γιατί η διδασκαλία σας είναι διαστρεβλωμένη και νοθευμένη από την αίρεση του Οικουμενισμού και της εκοσμίκευσης. Λουκ.11,52.
Παραθέτω δύο προφητείες καταπέλτες γι΄αυτούς που δεν πιστεύουν σε προφητείες ή δεν τις θέλουν, γιατί δεν τις θέλει και η νέα τάξη πραγμάτων, αφού αυτούς έχουν αφεντικά. Και για το λόγο ότι δίνουν ελπίδα και αφυπνίζουν προς μετάνοια όταν σωστά ερμηνεύονται.
Αποκάλυψις ευρεθείσα μετατυπωμένη στο κελί των Καρυών Αγίου Όρους η «Υπαπαντή» κάποιου Γέροντος Παισΐου φέρουσα χρονολογία 1866 επ΄ονόματι Κυριαζή Φασούλα, ευσεβούς χριστιανού εκ Λακωνίας.
Παραθέτω μερικά αποσπάσματα από προφητευθέντα, το έτος 1861.
«Περί της Ογδοάδος (Ογδόης χιλιετηρίδας που διανύουμε). Καλύτερα να μείνω ψεύστης χίλιες φορές, παρά να γίνουν εκείνα όπου δείχνουν εις αυτήν την ογδοάδα, να μην τα δώσει ο Θεός ακόμη εις τον κόσμον να ιδούν οι άνθρωποι εις τον καιρόν τούτον! Εις την ογδόην ταύτην πολλοί των θεολόγων καλουμένων θα διδάσκουν τον λαόν διά μέσου της σπείρας των μαθημάτων και η διδαχή αυτών δεν θα εισακουσθεί εις τον λαόν, διότι δεν ποιούν αυτοί και να διδάσκουν. Μεταξύ τούτων θα είναι και πολλοί υποκριταί αθεολόγοι και θα διδάσκουν λόγια του βδελύγματος του διαβόλου, ήγουν της φαρμασονίας και της απιστίας, ότι εις το στόμα αυτών είναι φαρμάκι του διαβόλου και φυλαχθείτε»!!!
«Όταν ιδείτε τους έχοντας το φως (ρασοφόρους) να σκοντάπτουν εις το σκότος, μη τους ακολουθείτε τέκνα της Εκκλησίας μου, και όποιος έχει αυτιά ας ακούει, μάτια ας βλέπει και νουν ας εννοεί»
«Όποιον έθνος έχει τον κομματισμόν και μερισμόν εις την Εκκλησία εις ολίγον καιρόν τα κακά του αποτελέσματα! Ελλάς, Ελλάς! Πτωχή Ελλάς, τώρα εύρες τα πλούτη σου, άλυσος βαρύς σε κρατεί, θάλασσα πικρά σε κρατεί, θηρίον μεγάλον σε έχει εις τας χείρας του…»
«Όταν ιδείτε να γίνουν οι άνθρωποι όλοι μεθυσμένοι όχι από κρασί, αλλά μέθη πάσης πονηρίας, ασωτίας, αδικίας, απιστίας, πορνείας, επιορκίας και αντιχριστίας, τότε είναι ημέραι δολιότητος και πλουτισμού, φαρμασονίας και Βαβυλωνίας. Όταν μάθουν όλοι οι άνθρωποι γράμματα του νυν καιρού πλάνην και πονηρίαν, θα γίνωσιν όλοι άγνωστοι, ασύνετοι και άχρηστοι. Όταν ιδείτε εις τας έδρας να εδρεύουν νεανίσκοι και νεανίδες, κλαύσατε και θρηνήσατε εκείνας τας ημέρας».
Έχουν όλα τούτα τα λόγια πλήρη εφαρμογή στις μέρες μας. Ας κλαύσουμε και ας θρηνήσουμε λοιπόν για την κατάντια μας, αποτέλεσμα της αποστασίας κλήρου και λαού, μήπως και μετριάσουμε κάπως τα επακόλουθα δεινά λόγω των αμαρτιών μας.
Η δεύτερη προφητεία αφορά τον νύν πατριάρχη Βαρθολομαίο. Μια προφητεία που την είχα στείλει σε όλους τους ηγουμένους του Αγίου Όρους πριν ένα χρόνο, όταν τους έλεγχα τότε για την ύπουλη σιωπή τους μετά την ψευτοσύνοδο της Κρήτης. Ουδείς έδωσε σημασία στα φοβερά λόγια του Κυρίου που θα διαβάσετε, για τον Αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο. Θα υποστούν και αυτοί τις συνέπειες της προδοσίας της πίστεως μας.
Η προφητεία αυτή δόθηκε σε κάποιον δούλο του Θεού που βρίσκετε εν ζωή και για λόγους ευνόητους δεν χρειάζεται να αναφερθεί το όνομά του. Το ίδιο το κείμενο μαρτυρεί την Θεοπνευστία του.
Τάδε λέγει Κύριος: Ολίγον οι ώρες του. Εσείς δεν λέτε, όταν κάποιος είναι στην εντατική την δική σας, ότι με τις ώρες είναι; Δηλαδή θέμα ωρών είναι; Όμως, πιστεύετε και σε ένα θαύμα. Για τον υποδηλούμενον όμως, (τον Βαρθολομαίον), σε άλλον δρόμον είναι αυτός και σε άλλον δρόμον είναι το θαύμα. Και δεν πρόκειται να συναντηθούν ποτέ. Εσείς, λέτε, ότι δύο παράλληλες γραμμές, δεν συναντιούνται ποτέ.
Εγώ και λυπάμαι και γελώ καμιά φορά και λέγω: ΄Τι συμπεριφορά Πατέρα είναι αυτή΄. Αλλά και πάλι λυπάμαι και κλαίω για τις ψυχές τους. Διότι ένας σαλός, πιο γνωστικός από τούτον είναι (τον πατριάρχη). Ε! ε! παιδιά μου πόσο λυπάμαι και πόσο στεναχωριέμαι, όταν ένα πρόβατο θέλει να κάνει το τσομπανόσκυλο. Μπορεί;
Όταν θέλει το πρόβατο να γίνει τσομπανόσκυλο, οι άλλοι το βλέπουν ως λυκόπουλο. Τι μπορεί να προσφέρει ένα λυκόπουλο στα πρόβατα; Τότε ο Ποιμένας το απομακρύνει αυτό το πρόβατο, ως επικίνδυνο για τα άλλα πρόβατα, διότι δεν αποδίδει πλέον τα αγαθά, αλλά δηλητήριον στα δόντια του ανέβασε, γι΄αυτό έγινε λυκόπουλο.
Όταν μελετάς πολύ-πολύ-πολύ, νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα και ξεχνάς τα πάντα. Μερικοί, μετρημένοι στα δάκτυλα του χεριού, από την πολλήν μελέτην του λόγου του Θεού, παρ΄όλίγον κατάντησαν Θεοί!
Παιδιά μου, ο Θεός δεν αντικαθίσταται. Δεν μπορεί κανείς να τον απομακρύνει. Απλώς, αυτό το ίδιο το άτομο απομακρύνεται από Αυτόν. Όταν χάνεται η Χάρις του Θεού, εσύ που την έχασες με την βούλησίν σου και με την πράξιν την δικήν σου, προσπαθείς να θεοποιήσεις τον εαυτόν σου. Όμως, αυτή η θεοποίησις, είναι για γέλια και για κλάματα.
Αλλά λέμε και λέτε ότι ποτέ δεν είναι αργά. Αλλά κάποτε είναι αργά. Ο Θεός είναι ατελείωτος και όταν εσείς είστε μαζί Του, γίνεστε και εσείς ατελείωτοι. Γίνεστε δηλαδή, αιώνιες ψυχές. Όταν, όμως, φύγετε μακριά από τον Πατέρα, παιδιά μου, φθείρεσθε και χάνεστε και τελειώνετε!
Γίνεστε δηλαδή, όπως ένα ρούχο, που ήταν καινούργιο και πάλιωσε και το πετάνε. Ναι! Το μεν σώμα σας φθείρεται, αλλά η ψυχή σας μένει αιώνια δίπλα στον Πατέρα και σε Εμένα, όταν είστε μαζί μας.
Αμήν λέγω υμίν! Δοξάστε τον Πατέρα, δοξάστε τον Υιό, γιατί τότε θα είστε οι ευλογημένοι του Αγίου Πνεύματος.
Η δόξα περπατά δίπλα με τη δόξα και το χάος περπατά δίπλα με το χάος».
Ας τα διαβάσουν οι παπάδες αυτά που φοβούνται μη τους κόψει το κεφάλι ο πατριάρχης ή ο Δεσπότης, εάν δεν τον μνημονεύσουν. Και δεν φοβούνται τον Κύριο που τον έχει αποκηρύξει από την Βασιλεία του όπως διαπιστώσατε.
Και είναι αναπόδραστη νομοτέλεια σύμφωνα με την ιστορία του Ισραήλ ως λαού γνώστης του θελήματος του Θεού, αλλά και της Ορθόδοξης Ελλάδος, μετά από αποστασία του λαού και προδοσία πίστεως του κλήρου, να έρχονται ως φυσική συνέπεια εθνικές συμφορές και θλίψεις.
Μωυσής μοναχός εκ Πρεβέζης
