ΑΠΟ ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΣΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Αποκλειστικά για την katanixis.gr
ΘΕΜΑ: «Ο ΤΟΜΟΣ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΟΣ» ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΜΕ ΤΟ «ΒΑΣΙΛΙΚΟ» ΜΑΣ ΑΞΙΩΜΑ
Αγαπητοί,
Σε μια μηχανή αναζήτησης ηλεκτρονικού τύπου εύκολα μπορούμε να βρούμε και πάλι να αντιγράψουμε μια πρόταση σχετική με το έπος του ’40 στα αλβανικά βουνά. Π.χ. «Οι Έλληνες του 1940 αντιστάθηκαν, είπαν ΟΧΙ, δεν υποτάχθηκαν... Ένα ΟΧΙ που τίμησαν και δεν δίστασαν να το βροντοφωνάξουν. Πήραν τα όπλα και βρέθηκαν στη μάχη, στον πόλεμο, για να υπερασπίσουν την πατρίδα… Για να πούνε ΟΧΙ στην κατοχή. Ας θυμηθούμε τι έγινε τότε...» [1].
Αν και η βάση δεδομένων (σε κεντρικούς υπολογιστές ) σε κείμενα και ηλεκτρονικά βιβλία είναι απίστευτη, ο λόγος του Ιωάννη του Θεολόγου είναι αξεπέραστος άσχετα με ποιά ταχύτητα τρέχει σήμερα ή θα τρέχει αύριο το internet! Ο ιερός Ευαγγελιστής της αληθινής αγάπης κλείνει το 21ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου γράφοντας: «ἔστιδὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὅσα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς, ἅτινα ἐὰν γράφηται καθ᾿ ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαιτὰ γραφόμενα βιβλία. ἀμήν» ( Ιω. 21,25), δηλαδή «Υπάρχουν δε και πολλά άλλα, όσα έκαμεν ο Ιησούς, τα οποίαεάν ήθελαν γραφή ένα προς ένα, νομίζω ότι ολόκληρος ο κόσμος με τας βιβλιοθήκας του δε θα εχωρούσε ταβιβλία, που θα εγράφοντο. Πράγματι”»… Ο λόγος αυτός του αγίου Ιωάννου αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι αναφέρεται στα «όσα έκαμεν ο Ιησούς» στη δημόσια δράση Του! Η αρχή του Κατά Ιωάννη Ευαγγελίου καθώς ξεκινά με τα λόγια: «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος» (Ιω. 1,1),περνά αμέσως στη ζωή του Ιωάννου του Προδρόμου και στον σκοπό του: «οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν…»,Αυτός, δηλαδή, ήλθε με κύριον σκοπόν να μαρτυρήση περί του φωτός, δηλαδή περί του Ιησού Χριστού, και με το κήρυγμά του να προπαρασκευάση τους ανθρώπους, ώστε να πιστεύσουν όλοι στο φως» (Ιω. 1,7). Ας φτάσουμε όμως γρήγορα στον λόγο του Πρωτόκλητου Ανδρέα προς (τον Δευτερόκλητο μαθητή του Ιησού και) αδελφό του Πέτρο: “ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, όνομα που ερμηνεύεται εις την ελληνικήν Χριστός”, και από εκεί στα λόγια του άλλου μαθητή: «Βρίσκει ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ και του λέγει· «αυτόν που έγραψε ο Μωϋσής στον Νόμον και προανήγγειλαν οι προφήται εις τα προφητικά των βιβλία τον ευρήκαμεν· είναι ο Ιησούς, ο υιός του Ιωσήφ, από την Ναζαρέτ» ( Ιω. 1,46 : Κυριακή Α’ των Νηστειών (της Ορθοδοξίας).
Αν τώρα είναι εύκολο σε μια μηχανή αναζήτησης να βρούμε πλείστα όσα προφητικά βιβλία αλλά και ολόκληρη π.χ. την Βίβλο ή καλύτερα το «βιβλίο των βιβλίων» (ενν. την Αγία Γραφή με τα 76 συνολικά «ιερά βιβλία» της, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη), ένα είναι σίγουρο: ότι έχουμε ανάγκη του Θείου Φωτισμού για να τα κατανοήσουμε ορθά - Ορθόδοξα. Πριν να αναφερθώ στο μεγάλο ΟΧΙ του αιώνα μας που κατά την γνώμη μου θα αποτελέσει θεμέλιο αληθινό της σύγχρονης κοινωνίας, θα αναφέρω κάτι τι από τον βίο του Μεγάλου Αντωνίου.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗ ΡΗΤΟ ΤΟΥ ΛΕΥΪΤΙΚΟΥ
Παραβάλθηκαν αδελφοί με τον αββάν Αντώνιον, και του είπαν ρητό από το Λευϊτικόν. Βγήκε τότε ο γέρων στην έρημο, και τον ακολούθησε κρυφά ο αββάς Αμμωνάς, που γνώριζε τη συνήθειά του. Αφού μάκρυνε πολύ ο γέρων, στάθηκε σε προσευχή και έκραξε με μεγάλη φωνή: «Θεέ μου, απόστειλε τον Μωυσή να με διδάξη το ρητό αυτό. Και τότε του ήλθε φωνή, που μιλούσε μαζί του. Είπε τότε ο αββάς Αμμωνάς, ότι: «Την φωνή την άκουσα να συνομιλή μαζί του, αλλά δεν έμαθα τη δύναμι του λόγου (δεν διέκρινα τι νόημα είχε)» [2]
ΤΟ «ΒΑΣΙΛΙΚΟ» ΜΑΣ ΑΞΙΩΜΑ ΕΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΥΜΟ
Αδελφοί, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μιλάει για το «βασιλικό» αξίωμα που έχουμε όλοι οι Ορθόδοξοι, κληρικοί και λαϊκοί, και συνδέει αυτό με τον θυμό! Στον τρίτο τόμο του με τίτλο «ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ – ΠΙΣΤΗ» ο Βασίλειος Δ. Χαρώνης επιλεκτικά σημειώνει: «Ο ΘΥΜΩΔΗΣ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟ» [3]. Ο Διάβολος δεν τρέμει τόσο πολύ τον άνθρωπο που τον βγάζει και τον απομακρύνει από άλλον άνθρωπο, όσο τον άνθρωπο που συγκρατεί την οργή του και νικάει τον θυμό του. Γιατί και ο θυμός είναι δαίμονας φοβερός και πρέπει τους θυμώδεις να ελεεινολογούμε περισσότερο από τους δαιμονισμένους.
Ο ΘΥΜΩΔΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
(…) Στον θυμώδη το βλέμμα είναι ταραγμένο, το πρόσωπο πρησμένο, η γλώσσα είναι λυσσασμένη, τα χέρια καταφέρονται εναντίον όλων, ένας τέτοιος κάνει τις πράξεις που κάνουν και οι δαιμονισμένοι… Ο θυμός είναι θεληματικός δαίμονας, θεληματική μανία, έλλειψη λογικής. Ο θυμώδης είναι παιχνίδι του διαβόλου, εργαστήριο δαιμόνων, άξιος υπηρέτης της κακίας τους.
ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΜΕΣΟ
Όταν έχεις αποδείξεις (που ενισχύουν τις απόψεις σου), γιατί οργίζεσαι; Ή μήπως οργίζεσαι, για να τις κάμεις και αυτές ανίσχυρες; Εκείνος που οργίζεται, δεν πρόκειται να πείσει ποτέ.
Μετά από όλη αυτήν την κατάθεση σκέψεων και κειμένων θα ήθελα όσο πιο σύντομα μπορώ να πω, πως οι Έλληνες στις αρχές του 21ου αιώνα μας έχουν πει ένα μεγάλο ΟΧΙ στον θυμό λόγω του ότι κάποιοι όταν λένε ΟΧΙ εννοούν ΝΑΙ, και έφτασαν στο άκρο άωτον της οργής τον καταχρεωμένο Έλληνα πολίτη (που δεν ξεχνά ότι είναι μαζί και ουρανοπολίτης), που τον μαστίζει η ανεργία (και η πνευματική αεργία των επισκόπων τους που άφησαν τον σκοπό τους κενό και που μάλλον τεχνολογούν παρά θεολογούν), αλλά και δεν ξεχνά το ρηθέν υπό του Σωτήρα Χριστού: «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε. αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16, 33)! Αν και έχει όλους τους λόγους για να κάνει πολλά - τόσο σε πολιτικούς όσο και σε Εκκλησιαστικούς άρχοντες - ο ελληνικός λαός υπομένει. Υπομένει την αγία υπομονή και έτσι γίνεται δάσκαλος της υπομονής, της μακροθυμίας, της ανεκτικότητας, γίνεται με έναν περίεργο τρόπο ένα έθνος - κήρυκας του Σταυρού!
Ο Άγιος Λέων Πάπας Ρώμης (+ 10 Νοεμβρίου 460 μ.Χ ) που η συμβολή του στις εργασίες της Δ' Οικουμενικής Συνόδου ήταν σημαντικότατη λόγω του γνωστού τόμου («Τόμος του Λέοντος») που κατέθεσε τρία χρόνια πριν την έναρξη της Συνόδου στα χέρια του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανού, θα μας πει: «Πάντας λοιπόν τους εν Χριστώ αναγεγεννημένους το σημείον του Σταυρού βασιλείς κατεργάζεται, το δε χρίσμα του Αγίου Πνεύματος καθιερώνει εις ιερείς» [4]. Και βάζει τον επίλογο της «πνευματικής θυσίας»: «Διότι τι βασιλικώτερον ψυχής κυριαρχούσης του σώματός της εν τη υποταγή του Θεού; Τι ιερατικότερον του να αφιεροί τις ευατόν εις τον Θεόν δια της καθαρότητος της συνειδήσεώς του και να προσφέρη εις αυτόν επί του βωμού της καρδίας του θυσίας αμώμους;»
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Εκπαιδευτικός, Ιεροψάλτης
Υ.Γ.
Τόσο οι λέοντες του αντιοικουμενιστικού αγώνα όσο και όλοι όσοι θα αντιδράσουν αύριο Τετάρτη για τη βλάσφημη αριστοτέλεια ταινία ας έχουν κατά νου ότι ο Διάβολος δεν τρέμει τόσο πολύ τον άνθρωπο που τον βγάζει και τον απομακρύνει από άλλο άνθρωπο, όσο τον άνθρωπο που συγκρατεί την οργή του και νικάει το θυμό του…
[2]ΒΙΒΛΙΟΝ: Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Β. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2008, Σελ. 170,171
[3] «ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ», ΤΟΜΟΣ Γ’, ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ – ΠΙΣΤΗ, ΑΘΗΝΑΙ 1995, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ, ΟΥΡΑΝΙΑΣ Α. ΛΑΝΑΡΑ, ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΜΕΡΕΤΑΚΗ «ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ», ΣΕΛ. 242
[4] ΒΙΒΛΙΟ: ΟΙ ΛΑΊΚΟΙ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, «Το Βασίλειον ιεράτευμα», ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ .Ν. ΤΡΕΜΜΠΕΛΑ, ΣΕΛ. 58
