Επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο για την παράνομη δίωξη του πνευματικού μας πατρός Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Μανώλη
Κύριε Άνθιμε,
όλοι εμείς που βρισκόμαστε σχεδόν τρεις δεκαετίες δίπλα στον π. Νικόλαο, βλέπουμε μια πρωτοφανή δίωξη εναντίον του. Ο π. Νικόλαος από τα πρώτα οικουμενιστικά ανοίγματα του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και πλήθος άλλων Επισκόπων, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και τόσα χρόνια. Μήπως δεν είναι αλήθεια οι συμπροσευχές μετά των αιρετικών, κυρίως παπικών; Είναι επιτρεπτό αυτό; Δεν πρέπει να καθαιρούνται αυτοί οι Επίσκοποι και οι Ιερείς; Οι κανόνες που το επιβάλλουν, εδώ δεν ισχύουν; Αντ’ αυτού διώκετε τον π. Νικόλαο!
Στο Άγιον Όρος, διαβάζουμε ότι απαγορεύεται η προσέλευσις ετεροδόξων στην Θεία Λειτουργία και την ώρα της Τράπεζας διότι είναι ώρες προσευχής. Τι συμβαίνει λοιπόν; Δεν ισχύουν αυτά για όλους; Ή όσοι τα υπενθυμίζουν και τα τηρούν διώκονται; Εσείς κ. Άνθιμε τι πιστεύετε;
Όπως έχω αναφέρει, γνωρίζω τον π. Νικόλαο πολλά χρόνια. Οι ομιλίες του, οι αγωνίες του και όλες οι δράσεις που αναλαμβάνει, έχουν ως στόχο την διατήρηση του ορθοδόξου φρονήματος στις ψυχές των ανθρώπων. Η όλη του δράση είναι ανιδιοτελής. Τον στηρίζουμε γιατί πλέον δεν υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που βάζουν πάνω από τα συμφέροντά τους, τις ιδέες και τις απόψεις τους. Αλλά ο π. Νικόλαος δεν αγωνίζεται για κάποιες ιδέες και απόψεις του. Είναι αγώνας για τη σωτηρία των ψυχών μας! Εμείς δεν είμαστε μια φατρία, μια κλειστή ομάδα, ένα γκέτο όπως κατά καιρούς μας έχετε κατηγορήσει. Δεν θα σας πω ότι αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν ταιριάζει να απευθύνονται από έναν πνευματικό αρχηγό, ούτε ότι μας προσβάλλουν σαν ελεύθερες προσωπικότητες και ανθρώπους που προσπαθούμε να συνεισφέρουμε στην ελληνική κοινωνία.
Δεν έχουμε ανάγκη, ούτε μπορούμε, ούτε θέλουμε να γίνουμε τέτοιοι κ. Άνθιμε. Πολλοί στερούμαστε την ξεκούρασή μας, τις ώρες με τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, για να βρεθούμε και να στηρίξουμε τον π. Νικόλαο. Λέτε πως είναι φανατικός και φονταμενταλιστής. Οι φανατικοί οργανώνονται και προβαίνουν σε διαδηλώσεις, εξεγέρσεις και βιαιοπραγίες και κατηγορούν με χαρακτηρισμούς τους αντιπάλους τους, φτάνοντας και σε χυδαιότητες. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ και μακριά από εμάς τέτοιες πρακτικές.
Η όλη αγωνία και η προσπάθεια του π. Νικολάου είναι να σταματήσουν οι ανώφελοι και υποχωρητικοί για τα ορθόδοξα δόγματα, οικουμενιστικοί διάλογοι. Να σταματήσουν οι συμπροσευχές με ετεροδόξους. Να ακυρωθεί η σύνοδος της Κρήτης που αναγνωρίζει και άλλες Εκκλησίες. Το «Πιστεύω» που το λέμε στις προσευχές μας καταργήθηκε; Πιστεύουμε σε Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, δεν πιστεύουμε σε Εκκλησίες! Έχουμε ένα βάπτισμα, δεν αναγνωρίζουμε κι άλλα!
Τηρούμε κ. Άνθιμε και αποδεχόμαστε μόνο όσα παραλάβαμε από τους Αγίους Πατέρες και την Ιερά Ορθόδοξη Παράδοσή μας. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Αυτό είναι φονταμενταλισμός; Τότε οι Χριστιανοί που διώχθηκαν, βασανίστηκαν και χύσανε το αίμα τους για την Πίστη την Αγία του Χριστού, ήτανε τρελοί. Οι Έλληνες που επί Τουρκοκρατίας πιάσανε τα όρη και τις σπηλιές και δεν τα βρήκαν με τους Τούρκους Μουσουλμάνους, δεν πράξανε σωστά.
Γιατί λοιπόν απορείτε για την διακοπή μνημοσύνου σας από τον π. Νικόλαο; Δεν υπήρχε άλλος τρόπος αντίδρασης. Και αντί όλα αυτά να σας προβληματίσουν και σαν πνευματικό πατέρα να σας απασχολήσουν και να τα αντιμετωπίσετε με αγάπη και πνεύμα Χριστού, κάνετε το αντίθετο: Διώκετε! Γιατί δεν μιμείσθε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό; Γιατί δεν μιμείσθε τους Αποστόλους και τους Αγίους μας που διώχθηκαν για να υπερασπίσουν την Πίστη μας; Εφαρμόζετε πρακτικές αντίθετες των Αγίων Πατέρων και του Θεού. Υπερασπίζεστε και συνηγορείτε σε όλα τα αντορθόδοξα και οικουμενιστικά – αιρετικά συμβαίνουν στην διοικούσα Εκκλησία. Η αιρετίζουσα στάση σας συμβαδίζει και με τις διώξεις στο πρόσωπο του π. Νικολάου.
Διώκεται ένας άνθρωπος που γνωρίζει πως το καράβι της Ορθοδοξίας δεν βουλιάζει ποτέ, όσες φουρτούνες και θαλασσοταραχές να συναντήσει. Γι’ αυτό είναι άνετος, χαρούμενος, αγωνιστής. Το πρόβλημά του είναι αυτοί που βρίσκονται μέσα στο καράβι, μη χαθούνε, μη πέσουνε τώρα στην τρικυμισμένη θάλασσα της ζοφερής και αντίχριστης εποχής μας.
Στενοχωριέται για τις απώλειες που μπορεί να υπάρξουν. Γι’ αυτούς που θα πέσουν από αυτό το καράβι γιατί δεν κρατιούνται γερά από τα σχοινιά του. Γιατί επικίνδυνα κυκλοφορούν δήθεν άνετοι και προοδευτικοί ακροβατώντας στην κουπαστή του πλοίου.
Αυτόν διώκετε κ. Άνθιμε!
