Τι αποκαλύπτει για την αδικοχαμένη Γεωργία Αποστόλου που «έφυγε» νωρίς.
Ο αριστερός πατέρας του και η μητέρα του που πήγαινε συχνά στην εκκλησία.
Για τα δύσκολα σταυροδρόμια που συνάντησε στη ζωή του και τη σχέση του με τον Θεό που τον βοήθησε να διαλέξει τον σωστό δρόμο αλλά και να ξεπεράσει πολλά και σοβαρά προβλήματα -ακόμη και υγείας- άνοιξε την καρδιά του ο αγαπημένος ηθοποιός Θοδωρής Αθερίδης, σε μια αποκαλυπτική και ταυτόχρονα συγκινητική συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια».
Για τον γνωστό πρωταγωνιστή τα προβλήματα άρχισαν νωρίς, καθώς από την εφηβεία του αντιμετωπίζει κρίσεις πανικού. Τις ξεπερνά, όμως, χάρη στην πίστη του και τη συνεχή προσευχή.
«Απέφυγα να επισκεφτώ κάποιον ψυχίατρο και να πάρω φάρμακα. Ξέρετε, βασανίστηκα και δεν έχει τελειώσει αυτό! Κάθε άνθρωπος διαθέτει μια πνοή, είναι φτιαγμένος με κάποιον τρόπο και δεν αλλάζει αυτό το πράγμα. Ο αγώνας είναι διαρκής και δίνεις εξετάσεις! Με εμένα συμβαίνει το εξής περίεργο: Όταν είμαι πολύ χάλια, κλείνομαι στον εαυτό μου. Ο φόβος δεν σε αφήνει να αγαπάς, εκείνη την ώρα δεν λειτουργεί τίποτα. Αλλά όταν βρίσκομαι ανάμεσα σε μια μεσαία έως καλή κατάσταση, τότε πλημμυρίζει ο Θεός μέσα μου! Τότε τα βλέπω τα πράγματα μέσα από τη θεϊκή πνοή Του! Η πίστη μου στον Θεό λειτουργεί καλύτερα όταν είμαι χαλαρός και όταν τα βλέπω σύμφωνα πάντα με τη σοφία που Αυτός τα εποίησε» λέει.
Η βοήθεια του Θεού ήταν, όπως αποκαλύπτει ο Θοδωρής Αθερίδης, αυτή που τον έσωσε όταν βούλιαζε στην κινούμενη άμμο του αλκοολισμού:
«Καθαρός και νηφάλιος»
«Δέχτηκα μεγάλη βοήθεια από τον Θεό στην αντιμετώπιση του προβλήματος που είχα με τον αλκοολισμό! Στο πρόγραμμα με τους Ανώνυμους Αλκοολικούς -όπου πήγαινα για έξι μήνες- υπάρχει εκεί μέσα η “προσευχή της γαλήνης”. Με αυτή ζητάμε από τον Θεό να μας δώσει δύναμη και κουράγιο. Με τη βοήθεια της “προσευχής της γαλήνης” αλλά και τη δική μου προσωπική προσευχή στον Θεό από τον Σεπτέμβριο του 1999 έως σήμερα έχω παραμείνει καθαρός και νηφάλιος!»
Η προσευχή έκανε τον γνωστό πρωταγωνιστή να πάρει τις σωστές αποφάσεις, όταν η ζωή έφερε ξαφνικά στον «άγουρο» ακόμη κόσμο του την κόρη του αιφνιδιάζοντάς τον, καθώς δεν είχε ιδέα πώς να μεγαλώσει ένα παιδί:
«Την κόρη μου την έκανα πολύ μικρός, στην ηλικία των 25 χρόνων, όταν η γυναίκα μου έμεινε έγκυος, αν και δεν ήμασταν ακόμη παντρεμένοι, ενώ το μόνο πράγμα που δεν ήθελα τότε ήταν ένα παιδί! Δεν μπορούσα να διανοηθώ τον εαυτό μου στον ρόλο του πατέρα. Δοκιμάστηκα πάρα πολύ έως ότου να πάρω την απόφαση να κάνω το παιδί, για το οποίο είμαι απόλυτα υπερήφανος. Είναι αυτό ό,τι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου! Μέσω της προσευχής και της πίστης μου στον Θεό πήρα τη σωστή απόφαση. Διαφορετικά το παιδί θα το “ρίχναμε”! Και θα ήταν τεράστια αμαρτία να αρνηθώ το δώρο ενός μεγάλου έρωτα που ένιωθα για τη γυναίκα μου, που μας δόθηκε απλόχερα από τον Θεό. Να έχω την αχαριστία να “ρίξουμε” το παιδί για να βολέψω έτσι τον εαυτό μου!» αποκαλύπτει.
Στη στροφή του προς τον Θεό και τη χριστιανική πίστη τον ώθησε η αδικοχαμένη συνάδελφός του Γεωργία Αποστόλου, η οποία έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή τον Ιούνιο του 2016, σε ηλικία μόλις 43 ετών.
Δυνατή πίστη
«Η αγαπημένη μου φίλη, η Γεωργία Αποστόλου, εξαιρετική ηθοποιός την οποία δυστυχώς έχω χάσει, όταν τη γνώρισα, ήταν άνθρωπος του Θεού. Και αυτή ήταν που με έφερε σε επαφή με τον πνευματικό μου. Είχε πάρα πολύ δυνατή πίστη και μακάρι να ήμουν κι εγώ σε θέματα πίστης όπως αυτή!» λέει συγκινημένος.
Ο Θοδωρής Αθερίδης μεγάλωσε σε ένα συγκρουσιακό περιβάλλον, καθώς ο αριστερός πατέρας του δεν πίστευε στον Θεό, ενώ η μητέρα του πήγαινε συχνά στην εκκλησία και συχνά άναβε ένα καντηλάκι στο σπίτι.
«Σε αυτό το περιβάλλον εγώ εμφάνιζα δύο εαυτούς: Ο ένας ήταν ότι μου άρεσε να είμαι απόλυτα ρεαλιστής. Από την άλλη πλευρά, όλες οι υπαρξιακές - μεταφυσικές ανησυχίες μου συνέκλιναν στο ότι δεν έχει νόημα αυτή η ζωή εάν δεν υπάρχει Θεός! Στην εφηβεία αυτή η σύγκρουση με είχε οδηγήσει να γίνω μέλος της ΚΝΕ. Επειδή, όμως, πίστεψα ότι δεν μπορούσα να παντρέψω συγχρόνως δύο πράγματα, τον Θεό και τον ιστορικό υλισμό-μαρξισμό έτσι όπως τον αντιλαμβανόμουν, είχα πάρει την απόφαση να σταματήσω να προσεύχομαι και να μην ασχολούμαι με τον Θεό. Δεν άντεξα όμως να ζω έτσι, χωρίς τον Θεό!» παραδέχεται.
Για τον Θεό και την έννοια της θρησκευτικής πίστης, που άλλοι έχουν και άλλοι όχι, υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί συμβαίνει αυτό.
«Έχω δει ανθρώπους οι οποίοι έχουν αποκτήσει παιδεία ίδια με τους υπολοίπους, αλλά, εντούτοις, κάποιοι από αυτούς είναι πιστοί και άλλοι όχι. Δεν έχω καταλάβει τι κάνει κάποιον να πιστεύει και έναν άλλον να μην πιστεύει. Είναι κι αυτό ένα μυστήριο...» υποστηρίζει.
Η συνάντηση με τον άγιο Παΐσιο
Ο Θοδωρής Αθερίδης δεν εξομολογείται συχνά, ωστόσο έχει πολύ συχνή επαφή με τον πνευματικό του και παίρνει την ευχή του. Όπως αποκαλύπτει, έχει συναντήσει τον άγιο Παΐσιο, αλλά μελετά και τις γραφές άλλων αγίων της Εκκλησίας.
«Είχα γνωρίσει στο Άγιον Όρος τον άγιο Παΐσιο (φωτό) και έχω διαβάσει τον βίο και τους λόγους του αγίου Πορφυρίου, που μου ξεκουράζουν την καρδιά όταν τους διαβάζω! Ο Πορφύριος συμβούλευε να μην παλεύουμε με το κακό. Ο καλύτερος τρόπος είναι απλώς να σκέφτεσαι το καλό! Όσο παλεύεις το κακό τόσο αυτό έρχεται πιο κοντά σου! Επίσης, αγαπημένος μου είναι και ο άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα».
«Ζητάω μόνο έλεος»
Οι προσευχές του γνωστού ηθοποιού αφορούν αποκλειστικά τη διαφύλαξη της υγείας, της δικής του και των αγαπημένων του.
«Δεν ζητάω τίποτε άλλο παρά μόνο έλεος. Από την προσευχή του αγίου Πορφυρίου έχω μάθει ότι ο Θεός γνωρίζει πολύ καλύτερα από εμάς τι χρειαζόμαστε. Δεν χρειάζεται να κρατάμε εμείς λίστα! Είμαι βέβαιος ότι ο Θεός ξέρει πως πάνω απ' όλα ζητάω την υγεία των δικών μου ανθρώπων... Μου έχει τύχει, όμως, στην προσευχή μου να παραδεχτώ ότι σχεδόν δεν ξέρω τι μου γίνεται και να παρακαλάω τον Θεό να με απαλλάξει από τον εγωισμό μου! Έχω νιώσει να χάνω συχνά την μπάλα από τον εγωισμό μου, να υποφέρω τόσο και να χρειάζομαι βοήθεια. Και να ζητάω από τον Θεό να παρέμβει και να μου ξεριζώσει τον εγωισμό!» παραδέχεται.
Στον καλλιτεχνικό χώρο επικρατεί ως επί το πλείστον αθεΐα. Η γνώμη του κ. Αθερίδη, όμως, είναι ότι ο Θεός βρίσκεται κοντά σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν τον πιστεύουν
«Υπάρχει μια αθεΐα και ένας αγνωστικισμός -αφού έτσι προτιμούν καλύτερα να το ονομάζουν-, αλλά όλοι πριν από την παράσταση κάνουν τον σταυρό τους! Όταν ταξιδεύουν με το αεροπλάνο, κάνουν τον σταυρό τους άθεοι άνθρωποι. Δεν μπορώ να βγάλω άκρη! Το πρόβλημα δεν είναι όταν αρνείσαι τον Θεό, επειδή ο Θεός έχει μέριμνα και για όποιον τον αρνείται. Το πρόβλημα είναι μήπως σε αρνηθεί ο Θεός! Σε αυτό το σημείο νομίζω ότι πρέπει να αρχίζει για κάποιον το... σκληρό ροκ!»
