Βιώνουμε απίθανες και επικίνδυνες καταστάσεις ιδεολογικής πόλωσης. Από τη μια οι ακροδεξιοί "φασίστες" και από την άλλη οι ακροαριστεροί "αναρχικοί". Αυτά είναι τα δύο άκρα. Όταν ο απλός πολίτης καταδικάζει τους μεν αυτόματα αποκτά ταμπέλα των δε. Όποιος λοιπόν τολμήσει να ασκήσει κριτική στους αναρχικούς των Εξαρχείων, γίνεται αυτόματα φασίστας και Χρυσαυγίτης και το αντίθετο.
Ποιόν υπηρετεί η ύπαρξη των δύο άκρων; Αν κοινός τους παρονομαστής είναι η βία, ποιος την πληρώνει;
Όταν κυβερνητικές πολιτικές στοιβάζουν ανθρώπινες ψυχές, σε μια ρημαγμένη χώρα, πως ξαφνικά φταίει ο απλός πολίτης που ανησυχεί ή που φοβάται;
Εκείνος που ψάχνει να επιβιώσει, θα κάνει τα πάντα γιατί δεν έχει τίποτα να χάσει. Αν κλέψει κάναν κήπο ή αν ρημάξει κάνα κοτέτσι, γίνεται φανερό ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα.
Αν έρχονται καραβιές ΜΚΟ με αόρατους χρηματοδότες και δήθεν τους φροντίζουν, τότε γίνεται φανερό πως θύτης είναι μόνον ένας: το κοινό αφεντικό των φασιστών και των αναρχικών. Θύματα είμαστε όλοι εμείς, ο απλός λαός που μένει ή που στοιβάζεται σε τούτο τον τόπο.
Όλα τούτα τα κατασκευάσματα (βία, τρομοκρατία, ρατσισμός, αναρχία) είναι του ανθρώπου, και είναι ολοφάνερα σημάδια δαιμονικής επιρροής. Οδηγούν στην απώλεια.
Ξεχάσαμε το Θεό. Χάσαμε τον Θεό. Συνταχθήκαμε με τον σατανά και βιώνουμε τοις έργοις αυτού.
Δαιμονικό έργο!
Δαιμονικότερον όμως είναι να ποδοπατάς τα δόγματα της πίστεως και μάλιστα στο όνομα της αγάπης.
Να κηρύττεις "γυμνή τη κεφαλή" πως οι πατέρες πλανήθηκαν, τα δόγματα είναι τείχη του αίσχους και οι αιρετικοί Εκκλησίες. Το θλιβερό είναι να είσαι Αρχιερέας και Πατριάρχης...
Στην Εκκλησία ο όρος φασισμός ή αναρχία είναι το ίδιο αδόκιμοι. Στην Ορθοδοξία υπάρχει μόνον η αλήθεια της πίστεως και η αίρεση. Ποιοι είναι οι χρηματοδότες της αίρεσης; Αν αποδειχτεί στο εγγύς μέλλον, πως οι φασίστες, οι αναρχικοί, οι τζιχαντιστές, τα gay pride, οι ΜΚΟ, οι οικουμενιστές... είχαν τον ίδιο χρηματοδότη;
Βάζουμε δύσκολα ε;
Ο φασισμός είναι ριζοσπαστική, αυταρχική και εθνικιστική πολιτική ιδεολογία που έχει ως στόχο να θέσει το έθνος, το οποίο ορίζει βάσει αποκλειστικών βιολογικών, πολιτισμικών και ιστορικών συνθηκών, υπεράνω κάθε άλλης αξίας και να δημιουργήσει μια κινητοποιημένη εθνική κοινότητα. Πρόκειται για εθνικιστική και φυλετική πολιτική ιδεολογία που πρωτοεμφανίζεται στην Ιταλία του Μουσολίνι και αναπτύχθηκε από τους Γερμανούς ναζιστές και άλλους, η οποία προτείνει έναν ολοκληρωτικό τρόπο διακυβέρνησης, από έναν συγκεκριμένο Αρχηγό. Αυτός είναι που θα συνενώσει όλες τις τάξεις σε ένα Έθνος, που μάλιστα είναι το ανώτερο έθνος και έχει προορισμό να κυριαρχήσει στα άλλα, "κατώτερα" έθνη και φυλές.
Σήμερα οι όροι «φασισμός» και «φασίστας» χρησιμοποιούνται πολλές φορές για να χαρακτηρίσουν πρόσωπα, θεσμούς ή καταστάσεις που μπορεί να μην έχουν καμιά σχέση με την αρχική έννοια του όρου. Έτσι προσδιορίζεται -λανθασμένα- ως «φασισμός» γενικά κάθε άδικη, αντιδημοκρατική και βίαιη πράξη, ιδεολογία, συναίσθημα, συνήθεια στο χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικογένειας, και των σχέσεων. Η υπερβολική χρήση αυτού του δεύτερου ορισμού έχει εν μέρει υποκαταστήσει τον αρχικό ορισμό (ότι φασισμός είναι μόνο η ονομασία του κινήματος του Μουσολίνι).
