Του π. Νικολάου Μανώλη
Αυτόκλητος κατήγορος του πρωτοπρ, Θεοδώρου Ζήση ή εκτελών χρέη στον αρχιοικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίο ο κ. Τζούμας; Στις ανοησίες που έγραψε υμνώντας από τη μια τον Πατριάρχη και την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου και κατακρίνοντας από την άλλη τον π. Θεόδωρο και μέσω αυτού την ιεροκανονική διακοπή της μνημόνευσης, προς το παρόν περιορίζομαι να απαντήσω μέσω των όσων συνέταξε και δημοσίευσε στο Ιστολόγιό του ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος (προς τιμή του). Υπάρχει πάντα η πιθανότητα σε κάποια προσεχή ομιλία μου αν βρω τον χρόνο, να τα “ψάλλω” σε ήχο βαρύ διατονικό στον όψιμο υμνητή της ψευδοσυνόδου… Θεολογικά φυσικά δεν χωράει απάντηση εφόσον η θεολογική ασχετοσύνη που επιδεικνύει δεν αφήνει περιθώρια. Θα το σκεφτώ και αναλόγως θα πράξω...
ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ κ. ΤΖΟΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Αναφέρει, ο κ. Σωτήρης Τζούμας, στο ιστολόγιό του “Εξάψαλμος”, σε ένα ύμνο αναφορά του για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο:
1.) “Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος που πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη είναι ένας μεγάλος σταθμός για όλη την Ορθοδοξία, που επετεύχθη χάρη στην επιμονή και στη δυναμική του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Προετοιμάστηκε για μισό αιώνα από δύο προηγούμενους Οικουμενικούς Πατριάρχες και δύο τρείς Προκαθήμενους για κάθε Εκκλησία που συμμετείχε.”
Πολύ σωστές παρατηρήσεις. Πολλοί προετοίμαζαν για δεκαετίες την Πανορθόδοξη Σύνοδο, αλλά ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι αυτός που την έκανε πραγματικότητα.
2.) “Το περιεχόμενο των συζητήσεων θεμελιώθηκε από όλους τους διατελέσαντες κατά το παρελθόν Προκαθημένους και οι τελευταίοι εξ αυτών όρισαν στις προσυνοδικές συνδιασκέψεις που προηγήθηκαν, την θεματολογία.”
Δυστυχώς και σ’ αυτό το σημείο ο κ. Τζούμας έχει δίκαιο. Όντως! Όλοι οι ορθόδοξοι Προκαθήμενοι συμφώνησαν στη διατύπωση αντορθόδοξων κειμένων στις Προσυνοδικές Διασκέψεις και θεμελίωσαν τα -εν πολλοίς- κακόδοξα κείμενα που ενεκρίθησαν τελικά στο Κολυμβάριο.
3.) “Και είναι λυπηρό που υπήρξαν Εκκλησίες που αθέτησαν το λόγο τους και διέγραψαν την προσφορά τους σε αυτή την κοινή προσπάθεια και έγιναν ριψάσπιδες.”
Εδώ ο κ. Τζούμας εκφράζει απαραδεκτότατες θέσεις. Όσοι από ορθόδοξη ευαισθησία αρνήθηκαν να συμμετάχουν στη Σύνοδο της Κρήτης και προπαντός όσοι καταδίκασαν τη Σύνοδο του Κολυμβαρίου ως οικουμενιστική, δεν είναι ριψάσπιδες, αλλά γενναίοι πρόμαχοι της Ορθοδοξίας τα ονόματά των οποίων η Εκκλησιαστική Ιστορία θα γράψει στις δέλτους της με γράμματα χρυσά.
4.) “Γι’ αυτό είναι υποκριτικές και άνανδρες οι φωνές που ακούγονται τώρα εναντίον του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.”
Από πότε έγινε να θεωρείται υποκρισία να μιλά κάποιος σύμφωνα με τις επιταγές της συνείδησής του και σύμφωνα με τις εντολές του Ευαγγελίου; Πού εκ του αιώνος ηκούσθη ποτέ ότι είναι ανανδρεία να ελέγχεις τους εν υπεροχή όντες που μπορούν να σε πλήξουν με όπλα ισχυρά;
5.) “Και αυτοί που ομιλούν σήμερα για αποτείχιση από την επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία είναι το ίδιο «ένοχοι» για την σύγκληση αυτής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Ξέχασε γρήγορα ο π. Θεόδωρος Ζήσης ότι πολλά από τα κείμενα που προετοίμασαν αυτή τη Μεγάλη Σύνοδο τα συνέταξε ο ίδιος.”
Όντως! Πολλά από τα προσυνοδικά κείμενα φέρουν τη σφραγίδα του π. Θεόδωρου Ζήση, αλλά όχι ακριβώς όπως ενεκρίθησαν στο Κολυμβάριο. Πουθενά ο π. Θεόδωρος δεν αναγνώρισε τους αιρετικούς σαν “ετερόδοξες Εκκλησίες”. Έβαλαν πολλοί άλλοι το χεράκι τους, με δόλιο τρόπο, ώστε τα προσυνοδικά κείμενα στη μορφή που ενεκρίθησαν δεν ήταν γνωστά ούτε στους επισκόπους της Εκκλησίας.
6.) “Και σε αυτόν τον Πατριάρχη τον οποίο τώρα υβρίζει σκαιότατα ξεχνά ότι οφείλει πολλά, ακόμη και την Ιερωσύνη που φέρει.”
Καταρχήν -όπως όλοι γνωρίζουν- ο π. Θεόδωρος δεν υβρίζει ποτέ κανένα. Πολλώ μάλλον τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Το κυριώτερο! Είναι τουλάχιστον βλασφημία ο ισχυρισμός ότι ο π. Θεόδωρος οφείλει την ιερωσύνη του στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Οι επίσκοποι είναι τα όργανα της τελέσεως του μυστηρίου. Όχι οι ιδιοκτήτες του. Όταν χειροτονεί ο αρχιερέας καθιστά τούτο σαφέστατο με τις λειτουργικές ευχές που απαγγέλλει: Ή χάρις του Αγίου Πνεύματος σε προχειρίζεται και όχι εγώ σε προχειρίζω.
7.) “Και είναι απαράδεκτο φωτισμένοι ως τα χθές άνθρωποι, να τους βλέπεις να χάνουν τον δρόμο και- κρίμασιν οίς οίδε Κύριος- να γίνονται παίγνια και όργανα ενός αρρωστημένου φανατισμού!"
Από ποτέ έγινε ο έλεγχος των αιρέσεων να θεωρείται φανατισμός ή λοξοδρόμηση από την ευθεία οδό; Τι άλλο έκαναν οι Πατριάρχες, οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Άγιοι Πατέρες με τα Θεοφόρα συγγράμματά τους και με τις αγίες Συνόδους που συγκρότησαν εν Πνεύματι Αγίω, εκτός από το να πολεμούν τις αιρέσεις;
